"Hiçbir şeyi bitiremiyorum. Dün akşam içki, cigara beni çok sarstı. Gece yarısı öksürükle uyandım ve ilk defa gelecek seneye çıkamam korkusu aklıma geldi. Ciddiyetle geldi. Hiçbir şeyi bitiremeden ölmek istemiyorum. O kadar eser ve kullanmadığım o kadar kelime varken... Fakat her şey kafamın içinde, ancak bir sis tabakasının arasından sezebiliyorum. Hattâ seziş de değil. Sadece tahayyül. Arzularımın vehimleri, gölgeler. İsimler, iyi niyetler..."
Bir ömrün sürekli bir arayış olması Tanpınar'da ifadesini buluyor. Öykü, roman, şiir, makale, deneme, edebiyat tarihi.. Hiçbir türde karar kılmamış bir sanatçı dağınıklığı. Tuhaf bir şekilde hepsinde ayrıca başarılı. Mükemmelin izinde yalnızca bir şiir kitabı. Dünya işlerinin buyurganlığından kaçan sanatçı duyarlılığı. Rüyalar, renkler, kokular ve bilinçaltı. Dünyaya bir başyapıt bırakamama korkusu ve bitmemişlik kaygısı. Sanat yaşamı, en büyük yapıtı oldu belki de.
YanıtlaSil