18 Temmuz 2010 Pazar

Pnin

"Bazı kimseler -ben de onlardan biriyim- mutlu sonlardan nefret ederler. Kazık yemiş gibi oluruz biz. Aslolan, zarara uğramaktır. Felaket geliyorum derse gelmelidir."

1 yorum:

  1. Teselliye muhtaç kötümser ruhlar mutlu sonlara bayılır. Cennet bahçeleri onlar için tasarlanmıştır. Gerçekten mutlu insanlara ise felaket senaryoları çekici gelir. Mutsuzluğu sembolik bir yaşantı düzeyinde deneyimlemek isterler hiç değilse. Tekdüze ve yüzeysel bir hayat yaşayan ama bundan rahatsız olan, yoğun ve dolaysız deneyimler düşleyen gerçek muhalifler de mutlu sonları sevmez. Farklı olarak onlar, yaşamın 'ne olmadığını' anlamış görünürler. Yaşamın ne olduğuna bir yanıt arayışıdır hayatları. Yeterince farkındalık geliştirdiklerinde de mutluluk/mutsuzluk bir duygudurum anlamı taşımaz onlar için. Mutlu veya mutsuz sonlar da yoktur. Hiçbir öykü bitmez aslında. Her öykü yarım bırakılmış bir mektuptur. Yanlışlıkla postaya verilmiştir sanki. Sanat, bilinçli bir yanlışlık anıdır o halde. Farklı bir dünyaya konuk olur insan bir süre. Sonra bilinç bir başkasına kayar hemen. Yaşantı kesitlerinin mutlak süreksizliği.. Hayat devam eder.

    YanıtlaSil