Marcovaldo ya da Kentte Mevsimler #2

"Rahatsız bir evin sıkıntısını çekenlerin soğuk gecelerde yeğledikleri sığınak hep sinema olur. Marcovaldo büyük perdede gösterilen kırları, kayalık dağları, ekvator ormanlarını, çiçekler içinde yaşanan adaları ayağına getiren, yeni ufuklar açan renkli filmlere bayılıyordu. Filmi iki kez izliyor, sinema kapanırken çıkıyor, zihninde o ülkelerde oturmayı, o renkleri solumayı sürdürüyordu. Ama yağmurlu gecede eve dönmek, durakta 30 numaralı tramvayı beklemek, yaşamının tramvay, trafik ışıkları, bodrum katı, gaz ocakları, asılı çamaşırlar, paketleme ambarları ve bölümleri dışında bir senaryo tanımayacağını kabullenmek, filmin güzelliklerinin solup karamsar bir hüzne dönüşmesine yol açıyordu." (s. 59)