"Eskiden, ama çok eskiden; dünyada daha denizler, göller, nehirler yokken sular yalnızca bardaklarda ve sürahilerdeyken, üzgünbalığı adında bir balık yaşarmış. Gözleri simsiyah, ağzı küçücük olan bu balık, mavi, kırmızı ve yeşil pulları güneşin altında parlarken havada dolaşır, hiç arkadaşı olmadığı için üzülür, durmadan ağlarmış. Öyle çok ağlamış, öyle çok ağlamış ki, sonunda dünyanın çukurlarında gözyaşı biriktirmeye başlamış., sonra da taşıp nehirler halinde akmış üzgünbalığının gözyaşları, daha büyük çukurları doldurmuş, deniz olmuş." (s. 78)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder